Mącznicę lekarską – roślinę z rodziny wrzosowatych – można spotkać w Azji, Ameryce Północnej, na Grenlandii oraz w Europie. Występuje także w Polsce, głównie w północnej części kraju. Tu jednak jest rośliną rzadką, więc podlega ochronie.
Jej nazwa wiąże się z jej owocami i ich mączystym smakiem. Inna jej nazwa to niedźwiedzie grono. Tworzy ona kępę o wysokości od 20 do 50 cm. Kwitnie w maju i czerwcu. Kwiaty – jasnoróżowe albo białe – są dzbaneczkowate i miododajne.
Mącznica nie jest wymagająca rośliną – może rosnąć nawet na ubogich glebach.
Mącznica lekarska ma właściwości lecznicze. Od dawna stosowana jest w ziołolecznictwie, przede wszystkich w chorobach układu moczowego:
– w stanach zapalnych dróg moczowych (działanie antybakteryjne i moczopędnie).
– przy białkomoczu
– przy ropomoczu
– przy kamicy nerkowej.
Roślina ta – dzięki swoim właściwościom – jest także wykorzystywana w kosmetyce. Działa pozytywnie na skórę – rozjaśnia ją i redukuje przebarwienia.
Najwięcej leczniczych substancji znajduje się w liściach mącznicy – zawierają one m.in.:
– trójterpeny
– garbniki hydrolizujące
– flawonoidy
– związki glikozydyfenolowe.
Nie ma jakichś szczególnych przeciwwskazań jeśli chodzi o stosowanie mącznicy. Jednak zaleca się, aby nie stosować preparatów z mącznicą dłużej, niż siedem dni. Jej nadmiar lub przedawkowanie może spowodować:
– bóle brzucha
– mdłości
– wymioty
– szumy uszne
– krwiomocz.
Zaleca się też, aby podczas jej stosowania, stosować dietę zasadową.
Odradza się stosowanie mącznicy w trakcie ciąży, karmienia piersią, u dzieci poniżej 12. roku życia oraz w stanach zapalnych przewodu pokarmowego.